We're going through changes...

Hoi!!

Ik ben ontzettend verkouden, waardoor ik steeds hoofdpijn heb en me niet lekker voel, dus al twee dagen niet naar school geweest. Maar goed, daarvoor begin ik niet weer een blog.

Waarvoor ik wel weer een blog schrijf is 't volgende; mijn pa is vandaag naar de hartfalen-poli geweest. Hij heeft nu een zoutarm dieet. Dat betekent dat eten bij ons zoutarm gekookt gaat worden (zijn er vandaag mee begonnen) en mijn vader goed moet opletten wat hij eet. Zijn favoriete snoep is drop, maar dat moet hij nu ook opgeven. Je staat er van te kijken hoeveel zout er in "normaal" voedsel zit. Trouwens, hij mag nu ook niet te veel drinken. Hij mag niet meer dan 2 liter per dag drinken. Je denkt misschien "maar 2 liter is heel veel" maar dat is niet zo. Hij drinkt veel thee en elke kop die hij drinkt is ongeveer 1/4 liter al...

Er zijn met hartfalen trouwens 4 "klasses";

• Klasse I: kortademigheid alleen bij flinke inspanning, geen symptomen tijdens normale activiteiten
• Klasse II: kortademigheid treedt op bij matige inspanning
• Klasse III: kortademigheid treedt al op bij geringe inspanning
• Klasse IV: kortademigheid in rust.

Hij zit op papier in klasse II/III, maar de doctor wil hem eigenlijk al in klasse III zetten. Hierbij is wel het nadeel dat klasses III en IV niet mogen autorijden (klasse III alleen na een test geloof ik ergens te hebben gelezen). En mijn pa heeft de auto wel eens nodig, dus dat zou zuur zijn. Maar mijn zus en ik hebben al gezegd; "Daddy, als het zo is, dan is het zo en in juli gaat je oudste weg, je jongste is bezig met rijlessen, dus dan rijden wij jou wel". Kortom; Ik moet maar snel dat rijbewijs halen.

Weer ontzettend veel veranderingen dus en ik word er gek van. Ik kan normaal wel met veranderingen om gaan, maar deze veranderingen zijn constant negatief en confronterend.

En weten jullie, ze zeggen "leef de dag altijd alsof het je laatste is", maar dat wordt gezegd door mensen die geen familie leden, vrienden of kennissen hebben die elk moment dood kan neer vallen. Want je kan gewoon niet iedere dag leven alsof het je laatste is. Het is uitputtend. Vooral omdat ik probeer mijn pa niks te laten merken dat ik me ernstige zorgen maak, ik probeer zo veel mogelijk plezier met hem te hebben (praten over dezelfde interesses en zo), maar soms is die combi zo slopend.
Mijn advies; Leef alsof je voor altijd zal leven, dus schuif de zorgen die kunnen wachten naar later. Ik geloof dat je dan langer leeft.

Ik houd van jullie <3

- Sam

(Titel uit: Gareth Gates - Changes)

I love your smile

Haha Simon, goed bezig met 't paard dus :D

We moeten binnenkort maar weer met z'n 3en afspreken trouwens, ik heb jullie al weer een tijdje niet gezien (vooral Charlie) en ik vind het wel weer tijd worden :o

Trouwens, hebben jullie wel eens gehad dat jullie iemand zagen, die eigenlijk jullie typ niet was, dat je weet dat je niks met diegene zal krijgen, maar een dag kan stralen wanneer diegene naar je heeft gelachen? Dat had ik laatst, met een klasgenoot van me. Zijn lach was zo, wauw.. ik moest er steeds weer aan denken en kon er niks aan doen dan dat ik ging glimlachen :P.. en nee, ik ben niet verliefd!! Het was gewoon een "wow" moment :P

Anyway, leuke film; Cirque du freak; the vampire's assistent
Is een horror komedie :) een luchtige horrorfilm eigenlijk, ik houd niet zo van horror, maar deze is wel leuk.. meer fantasy dan horror dus eigenlijk... kennen jullie die serie "kippenvel" (of Engelse titel: Goosebumps) nog?:D Nou zo'n gevoel maar dan luchtiger en even leuk, maar toch volwassen :D anyway, gewoon kijken als je zin en tijd hebt ^^

Zie jullie weer <3

-Sam

(Titel: I love your smile - Shanice)

Love me or hate me, it's still an obsession

Brilliant, mijn klas weer hoor. Hebben een paar haters van mij mijn youtube account opgezocht en gingen in de klas mijn filmpjes bekijken en afzeiken. Heel kinderachtig weer. Ben natuurlijk naar de leraar gestapt, gevraagd of ik hem even privé mocht spreken en heb hem dit vertelt, toen heeft hij een gesprek met die haters gehad en zij kwamen niet blij terug, want ik hoorde hun zeggen "klikspaan". Woe, nou heb je me -.-'.. ik heb zojuist een bericht naar een begeleider van me gestuurd, zodat zij hier ook van weet, en zoals ik tegen haar heb gezegd: Ik ben niet verdrietig of boos, maar wil gewoon dat ze me met rust laten. Love me or hate me, it's still an obsession. Ze moeten met hun stalker gedrag ook niet verder gaan, want dan krijgen ze echt problemen met mij.

@ Charlie: ik heb veel afleiding van films enzo, all caught up in my little world of fantasy, that's where I love to be :)
Ben blij dat je vrolijker wordt :D en alles komt goed, all in it's own time :) We zijn nog jong, we hoeven nog geen leven vooruit gepland te hebben :) Neem je tijd, time will tell <3
En goed idee, misschien zal ik dat wel ooit doen waar jij over gedroomd hebt! Ik zal proberen hem ooit hier naar toe te krijgen, I promise ^^ (zoals ik zeg, proberen, met de contacten die ik NU heb weinig kans, maar je weet niet in de toekomst :D)

@ Simon: Dank je <3 OEH visjes! Geniaal die rode <3 Ik vind het heel mooi zo met dat Aziatische huisje en die kleuren enzo <3

Oh en @ Charlie; jaaaa vertel me alles over meneer! En ik weet er niks van, maar ik vind toch dat je met hem moet praten. Praten is goed :) Dromen is leuk, maar als je denkt dat diegene de moeite waard zou kunnen zijn, moet je er mee gaan praten enzo :) Kijk, bij Koe toen wist ik dat het gewoon een drama zou worden als ik met hem in contact kwam enzo, dus heb ik hem tot categorie "alleen dromen" laten behoren, maar dan heb je andere jongens die ik leuk vond en mee bevriend ben geworden enzo, wat ook leuk is :D Leuke jongens hoeven niet altijd lovers te worden, goede vrienden is ook altijd interessant. Zo vond ik zo'n iemand (ga z'n naam ff hier niet noemen :P) ooit leuk maar ben ik blij dat we alleen vrienden zijn, want nu vind ik 'm niet leuk meer en zijn we als nog vrienden en dat is gezellig :D

Trouwens, mocht die niet aardig of leuk zijn, is het ook een win situatie; hoef je je in ieder geval niet meer druk te maken over hem :D Kortom; praat met hem, dat is een win-win situatie :)

(Liedje van titel: Lady Sovereign - 'Love me or hate me'. Het is niet zozeer een mooi liedje, maar de tekst is geweldig :D)

Daddy cool

Het is weer even geleden dat ik wat schreef..
Sorry dat ik geen steun ben, voor beide van jullie.. ik laat niks van me horen enzo, maar ik wil gewoon veel alleen zijn en in mijn eigen kleine fantasie leventje mijn tijd slijten.. dit heb ik Simon allemaal al uitgelegd, maar vind dat jij, Charlie, ook een uitleg verschuldigd ben van mij;

Ik begin bij het hele begin. Zoals jullie misschien weten is mijn vader bijna 5 jaar terug bijna overleden aan een hartinfarct (in de volksmond hartaanval is het afsterven van een deel van de hartspier door onderbreking van de bloedtoevoer ervan door de kransslagaderen). Nog geen jaar later was er weer een kransslagader dicht geslibd en moest hij wéér gedotterd (het oprekken van een vernauwing in een bloedvat) worden. Niemand weet wat de oorzaak is waarom hij er zo vatbaar voor is, maar het is gewoon zo (hij drinkt en rookt niet, namelijk). (Ik heb daarom in het 3e jaar van de middelbare school een tijd gehad dat het niet goed met me ging.) Niet zo heel lang geleden hebben de doctoren verteld dat mijn pa's hart, op dat moment, nog maar een hartpompfunctie van 26% had (gevonden na tests omdat mijn pa geen energie meer had etc.). Gelukkig hebben ze dit met medicatie kunnen terugbrengen naar ongeveer 34% (een normaal gezond mens heeft, voor de duidelijkheid, een functie van 100%). Hij is ook sinds kort begonnen met nieuwe medicatie, als proef persoon. Dit heeft als voordeel dat hij continu naar het ziekenhuis moet voor verschillende tests (hij moest al om de zoveel tijd gecontroleerd worden, maar die controle is nu dus minstens verdubbeld) wat echt een heel veilig gevoel geeft. Maar het gaat nog steeds niet geweldig met m'n pa en heeft laatst een hobby van hem moeten opzeggen (hij was arbiter, soort van scheidsrechter, bij bridge toernooien), wat maar weer bevestigt hoe slecht het met hem gaat. Elke dag worden we met de neus op de feiten geduwd dat mijn pa mogelijk deels arbeidsongeschikt benoemd kan worden..

Dat brengt mij dus bij nu; Het is voor m'n ma, m'n zus en mij ook, geestelijk, heel zwaar. Ik zal het je niet kwalijk nemen als je denkt "hoezo is het voor jullie zwaar dan?" of denken dat 't overdreven is.. die onzekerheid van wat er allemaal met mijn paps gaat gebeuren is zo zwaar. Ik leef elke dag met hem, alsof het zijn laatste is. Dat klinkt altijd heel mooi, maar als je 't écht doet, is 't loodzwaar. Ik zou er alles voor geven dat mijn pa weer 100% gezond wordt, maar helaas kan dat niet.. zijn hartpompfunctie gaat nooit meer hoger worden dan 60%.

Dus waarom het zo hard is aangekomen de laatste tijd; Omdat hij nu met dat nieuwe medicijn bezig is, omdat hij zijn hobby moest opgeven (al heeft die gelukkig nog wel dat hij zelf nog kan bridgen) en het stapelt zich allemaal op. En dan vind ik het gewoon fijn om films te kijken enzo, om me in een andere wereld te begeven. Als ik met vriendinnen/vrienden ben dan is er altijd wel iets waar ik aan moet denken wat niet leuk is, een frustratie ofzo, wat op zich niet erg is, maar ik kan daar soms gewoon even niet tegen.

Dus sorry dat ik er niet voor jullie kan zijn, ik moet gewoon alleen zijn. Ik hoop dat jullie het snappen.

Love you!

-Sam

[Titel verklaring: Komt uit het liedje 'Daddy Cool' van Boney M. Sinds weet ik veel wanneer noemen m'n zus en ik onze vader Daddy Cool.. vandaar. Liedje, zie hier onder]