Daddy cool

Het is weer even geleden dat ik wat schreef..
Sorry dat ik geen steun ben, voor beide van jullie.. ik laat niks van me horen enzo, maar ik wil gewoon veel alleen zijn en in mijn eigen kleine fantasie leventje mijn tijd slijten.. dit heb ik Simon allemaal al uitgelegd, maar vind dat jij, Charlie, ook een uitleg verschuldigd ben van mij;

Ik begin bij het hele begin. Zoals jullie misschien weten is mijn vader bijna 5 jaar terug bijna overleden aan een hartinfarct (in de volksmond hartaanval is het afsterven van een deel van de hartspier door onderbreking van de bloedtoevoer ervan door de kransslagaderen). Nog geen jaar later was er weer een kransslagader dicht geslibd en moest hij wéér gedotterd (het oprekken van een vernauwing in een bloedvat) worden. Niemand weet wat de oorzaak is waarom hij er zo vatbaar voor is, maar het is gewoon zo (hij drinkt en rookt niet, namelijk). (Ik heb daarom in het 3e jaar van de middelbare school een tijd gehad dat het niet goed met me ging.) Niet zo heel lang geleden hebben de doctoren verteld dat mijn pa's hart, op dat moment, nog maar een hartpompfunctie van 26% had (gevonden na tests omdat mijn pa geen energie meer had etc.). Gelukkig hebben ze dit met medicatie kunnen terugbrengen naar ongeveer 34% (een normaal gezond mens heeft, voor de duidelijkheid, een functie van 100%). Hij is ook sinds kort begonnen met nieuwe medicatie, als proef persoon. Dit heeft als voordeel dat hij continu naar het ziekenhuis moet voor verschillende tests (hij moest al om de zoveel tijd gecontroleerd worden, maar die controle is nu dus minstens verdubbeld) wat echt een heel veilig gevoel geeft. Maar het gaat nog steeds niet geweldig met m'n pa en heeft laatst een hobby van hem moeten opzeggen (hij was arbiter, soort van scheidsrechter, bij bridge toernooien), wat maar weer bevestigt hoe slecht het met hem gaat. Elke dag worden we met de neus op de feiten geduwd dat mijn pa mogelijk deels arbeidsongeschikt benoemd kan worden..

Dat brengt mij dus bij nu; Het is voor m'n ma, m'n zus en mij ook, geestelijk, heel zwaar. Ik zal het je niet kwalijk nemen als je denkt "hoezo is het voor jullie zwaar dan?" of denken dat 't overdreven is.. die onzekerheid van wat er allemaal met mijn paps gaat gebeuren is zo zwaar. Ik leef elke dag met hem, alsof het zijn laatste is. Dat klinkt altijd heel mooi, maar als je 't écht doet, is 't loodzwaar. Ik zou er alles voor geven dat mijn pa weer 100% gezond wordt, maar helaas kan dat niet.. zijn hartpompfunctie gaat nooit meer hoger worden dan 60%.

Dus waarom het zo hard is aangekomen de laatste tijd; Omdat hij nu met dat nieuwe medicijn bezig is, omdat hij zijn hobby moest opgeven (al heeft die gelukkig nog wel dat hij zelf nog kan bridgen) en het stapelt zich allemaal op. En dan vind ik het gewoon fijn om films te kijken enzo, om me in een andere wereld te begeven. Als ik met vriendinnen/vrienden ben dan is er altijd wel iets waar ik aan moet denken wat niet leuk is, een frustratie ofzo, wat op zich niet erg is, maar ik kan daar soms gewoon even niet tegen.

Dus sorry dat ik er niet voor jullie kan zijn, ik moet gewoon alleen zijn. Ik hoop dat jullie het snappen.

Love you!

-Sam

[Titel verklaring: Komt uit het liedje 'Daddy Cool' van Boney M. Sinds weet ik veel wanneer noemen m'n zus en ik onze vader Daddy Cool.. vandaar. Liedje, zie hier onder]